Bondgenootschap

Mijn posts over 'Harry' en over wit ongemak hebben in de afgelopen twee weken samen meer dan 24.000 mensen bereikt. Dat is een hele flinke klas vol ;-).

Veel mensen reageren positief als ik schrijf over wat ik doe op het thema van diversiteit en inclusie. En er zijn ook mensen die er vraagtekens bijzetten. Die het ongepast vinden dat ik als witte vrouw met zoveel privileges mijn werk heb gemaakt van dit thema.

Ik begrijp die vraagtekens. Ze zijn in de afgelopen 15 jaar terugkerend onderdeel van mijn eigen reflectieproces. Wat heb ik nu bij te dragen op dit thema?

Het terugkerend antwoord is dat het niet om mij gaat. Ik hoop in mijn werk de microfoon juist te geven aan de mensen die racisme of andere vormen van uitsluiting persoonlijk ervaren. Ik probeer zelf de brug te zijn, verhalen te delen, als facilitator deuren/luiken te openen en mijn eigen witte omgeving te 'educaten' waar mogelijk (zoals ik beschreef in mijn Harry-post).

Het zal ongetwijfeld voorkomen dat ik met al mijn goede intenties de plank wel eens flink mis sla. Laat het me weten als ik de signalen niet goed lees. Goed 'allyship' is best ingewikkeld. En tegelijk broodnodig.

Hoe ervaar jij bondgenootschap vanuit jouw eigen perspectief?

Ps: POC = People of Color

#blm #diversiteit #maatschappij